Tja… een piano verhuizen is een hele klus. Voor amateurverhuizers in ieder geval. Vorig jaar was het zover. Ik ging verhuizen en mijn piano moest dus mee. Ik weet nog goed hoe hij ons huis binnen kwam tien jaar geleden. Door het raam. Maar dat kostte vier man hun rug. Want de piano moest circa anderhalve meter worden opgetild. En daar hing hij dan te bungelen op de vensterbank. Twee mannen liepen snel de tuin in en pakten de piano aan de andere kant beet. Dan voorzichtig beetje bij beetje verder naar buiten schuiven.
Vervolgens gingen de mannen die nog binnen stonden de tuin in en met veel moeite werd de piano op de grond getild. Volgens mijn herinnering is het zo ongeveer gegaan. Ik mocht me vooral nergens mee bemoeien, dus dat deed ik ook niet. Ik keek alleen toe. De piano moest daarna nog een busje in worden getild. Zonder laadklep. Wat een feest! Ik heb nog jaren moeten horen hoeveel moeite die verhuizing heeft gekost vanwege de piano.
Toen ik vorig jaar dus opnieuw hulp nodig had bij de verhuizing van onder andere mijn piano, kreeg ik weinig enthousiaste reacties te horen. Slechts een van de vier vrijwilligers van tien jaar terug ‘durfde’ het aan. En niet van harte… Mijn buurman zag het niet zo somber in. Volgens hem was het een fluitje van een cent. De piano paste echt wel door de deur, zei hij. Dus, zo gezegd zo gedaan.
Vol optimisme begonnen we aan de klus. Ik zeg bewust ‘we’ want deze keer mocht ik wel meedoen. De piano heeft wieltjes, dus het eerste stuk verliep vlekkeloos. Mijn buurman keek steeds triomfantelijker. “Zie je wel”, lag op het puntje van zijn tong. Ik zag het aan zijn gezicht… Totdat de piano een draai moest maken in de gang. En dat lukte niet. We probeerden en probeerden, maar hij kon de draai niet maken. Uiteindelijk hebben we er twee deuren uit moeten halen. Terwijl we allemaal min of meer klem stonden tussen muren en de piano. Ja, ok… het is inderdaad weer gelukt! Maar bij een volgende verhuizing ga ik toch echt serieus nadenken over een professioneel verhuisbedrijf.